Afgelopen januari herstartte ik mijn massagepraktijk.
Ik miste het masseren. Dat had ik een jaar of 3 niet gedaan, vanwege omstandigheden. En dus, na het eerst weer 'even' volgen van een opleiding, begon ik weer met wat ik het liefste doe: masseren en het geven van cursussen en workshops op het gebied van massage.
En het ging geweldig! Binnen een maand zat ik op 4 à 5 cliënten in de week! En ik was superblij! Niet vanwege het aantal cliënten, maar gewoon omdat ik weer deed wat ik het liefste doe.
En toen kwam Corona. Het Covid-19 virus. En dat gooide werkelijk álles in de war! In maart sloot ik de praktijk, omdat het gewoon niet meer kon en mocht. Het virus verwoestte alles.
Pas in juni ging ik weer open. Met de nodige aanpassingen die niet echt aanpassingen waren. Want alles ontsmetten na een massage deed ik toch al!
En toch merkte ik direct verschil. De angst zat er goed in bij mensen. Niet alleen voor het virus zelf, als wel voor de consequenties die dat virus had: minder contacten, meer afstand, werkloosheid, minder inkomen. Het aantal cliënten dat ik had toen ik pas begon, was gehalveerd.
En toch vond ik dat niet zo heel erg... Want het was wel héél lekker stil buiten. De wegen waren zo goed als verlaten. Ik hoorde vogels die ik nog niet eerder had gehoord. De stilte en rust waren bijna overweldigend!
In juli en augustus werd het weer wat drukker bij me. De 'vaste' cliënten kwamen weer wat vaker terug, en ja, zelfs nieuwe cliënten! Geweldig!
En nu, begin oktober, lijkt het weer helemaal opnieuw te beginnen. Het Covid-19 virus steekt de kop weer behoorlijk op en de cliënten lijken weer huiverig om nog te komen. Ik snap het!
Want het virus is nog lang niet weg. En hoe wij ook ons gedragen, wij zijn bang. Bang om binnen anderhalve meter te komen. Bang om contacten te hebben. En dat snap ik!
En dus verlang ik weer naar vroeger, toen alles nog goed was. Naar de tijd dat mensen gewoon voor een massage konden komen, zonder zorgen. Het kan nog steeds, alleen zijn die zorgen er. Zorgen om besmet te raken en zorgen om die besmetting door te geven. En dat snap ik.
En dus verlang ik naar vroeger, toen alles nog goed was en mensen gewoon bij mij konden komen om hun zorgen te vergeten.
Want even 'ont-zorgen' is zo fijn.
Reacties
Een reactie posten