Ik heb het al eerder gehad over spiritualiteit. De meeste mensen denken dan meteen: 'zweefteef'. Ik denk daar toch écht anders over!
Hoe iemand spiritualiteit beleeft, dat is subjectief. Lees maar even terug in mijn blogs.
Wat mij betreft: zet je poten maar óp de klei. Niet in, want dan zit je te diep. Gewoon óp die klei. Want laten we wel wezen: is spiritualiteit niet gewoon iets met balans? Oftewel: niet zweven, niet te diep in die kleigrond, gewoon óp die kleigrond.
Ik vind het heerlijk om met mijn handen in de grond te wroeten, vooral in het voorjaar. De natuur begint weer op te leven, mijn narcissen beginnen weer te bloeien, de heesters en planten beginnen weer uit botten. Heerlijk! Ik pak mijn snoeimes en ga los!
Voor mij heeft het iets spiritueels. Ik voel me verbonden met Moeder Aarde dan. Ik wied het onkruid, ik snoei, ik voed. En terwijl ik dat doe probeer ik me te verbinden met die narcis, met die plant, met die struik. Klinkt gek, he?
Maar is het echt zo gek?
Mensen hebben zich vanaf het begin der tijden (dus: het ontstaan ván die mens) verbonden met alle andere levende wezens die er waren. Dierlijk én planterlijk. Wat een woord ook...
Wij keken naar hoe de dieren op jacht waren. Wij keken naar het wisselen van seizoenen. Wij volgden niet alleen het pad van de prooidieren of de jagers, we volgden óók het pad van de ontkieming, groei en bloei van de planten.
Daar leerden we van.
En ergens onderweg zijn wij dat vergeten. Nou ja, de meesten van ons dan, tenminste. Want laten we wel wezen: de boeren onder ons weten het nog steeds! Niet voor niets is er de Enkhuizer Almanak, om maar eens iets te noemen.
Ik woon in zo'n boerengemeenschap. Heerhugowaard De Noord. En grappig genoeg snappen die het wel. Dus als ik begin over het planten van groenten of het kweken van iets, dan krijg ik advies. En ik neem het ter harte. Zo gaan mijn man en ik binnenkort kippen houden voor de eieren. En als ze niet meer leggen, dan maak ik er soepkippen van.
Als stads meisje heb ik een spuughekel aan het slachten van dieren. Want de onderdelen van die dieren haal ik wel in de supermarkt. Of zo. Maar nee, ik ga het leren. Want ik woon in Heerhugowaard De Noord.
Spiritualiteit is in balans leven met je omgeving. En als dat betekent dat ik zélf mijn kippen slacht zodat ik vlees heb voor soep, dan zo zij het.
Van 0 tot 100 gaat het leven in balans. Eerst de grond, dan het zaad, dan de kippen, dan het vlees.
Oftewel: sta óp die klei en niet ín die klei! En wees minder hypocriet...
Reacties
Een reactie posten